तीन पैशाचा तमाशा

माध्यमांमुळे राष्ट्रकूल सर्धेच्या त्रुटी उजेडामध्ये आल्या. आता यापुढचा प्रवास आयोजन समितिने आरोप नाकारणे, अंशत: मान्य करणे, सबबी सांगणे, कनिष्ठ अधिकार्‍यांचा बळी, सरकारचा दिखाऊ हस्तक्षेप, संसदेमध्ये गदारोळ, देखरेख करण्यासाठी संसदीय समितीची नेमणूक, एखाध्या निवृत्त न्यायाधीशांची 'भ्रष्टाचाराची शहनिशा' करण्यासाठीची एक समिती, तिचा अहवाल अशी नेहमीची वळणं घेत होईल. या आणि अशा प्रकरणांमधील खरी मेख अशी की हा भ्रष्टाचार कुण्या एका व्यक्तीच्या आवाक्यातील गोष्ट नाही. या सर्व प्रकाराला सुसंघटित भ्रष्टाचाराचे स्वरूप येत चालले आहे. भारताच्या राजकारनाची हीनतम पातळी हे राष्ट्रकूल स्पर्धांच्या भ्रष्टाचाराचे खरे करण आहे.इतक्या मोठ्या स्पर्धेच्या आयोजासाठी वेगवेगळ्या खात्यांकडून परवानगी आवश्यक असणार. संयोजन समिती ही एक प्रकारची समन्वय समितिच होती. तिला इतर खात्यांचे पाठबळ असल्याशिवाय इतकी 'मजल' मारणे शक्यच नव्हते. तसेच, ३८ कोटींचे फ़ुगे किंवा असे अनेक अनाकलनीय खर्च मंजूर केलेच कसे आणि नंतर महालेखाकार कार्यालयाने याचे परीक्षण डोळे झाकून केले की काय?एकंदरच स्पर्धेच्या ढिसाळ आयोजनाची जबाबदारी एका व्यक्तीच्या किंवा समितीच्या माथी न मारता सरकारच या बाबतीत दोषी आहे, हे पक्के ध्यानात ठेवायला हवे. यापुढे तरी चिखलफ़ेक थांबवून उरलीसुरली अब्रु वाचवायचा प्रयत्न सरकारने करावा, एवढीच आमची माफ़क अपेक्षा आहे!
- Yogesh Parale

...एक वाया गेलेली नवकथा...

कोणे एके काळी एक आटपाट शहर होते. "येथे दर्जेदार आणि उत्तम शिक्षण मिळेल'' अशी पाटी त्या नगरीच्या प्रवेशद्वारावरच लावलेली होती. पंचक्रोशीत त्या नगरीचे नाव होते. अगदी दूरवरून ज्ञानार्जनाच्या हेतूनं पाहुणे-रावळे येथपर्यंत प्रवास करीत असत. त्यानंतर नगरीचे वातावरण हळूहळू बदलायला लागले. पूर्वी येथे एकाच प्रकारचे शहाणे मिळत असत. आता शहाणपणाचे निरनिराळे प्रकार दिसायला लागले.

त्याच नगरीमध्ये एक आश्रम होता. आधीच हुशार असलेल्या समाजामध्ये कोण काय करतंय, या खासगी बाबींमध्ये लक्ष घालण्याचे प्रशिक्षण तेथे दिले जात असे. शहराप्रमाणेच या आश्रमाचंही नाव त्रिखंडात गाजत होते. सर्व काही सुरळीत चालू होते.

एके दिवशी अचानक त्या ज्ञानप्रभूंच्या नगरीमध्ये उत्सवांचं वातावरण निर्माण झाले. तत्कालीन उत्सवप्रिय समाजाचा याला पाठींबाच मिळाला. झाडून सगळ्या प्रतिष्ठित वर्गानं एक परिपत्रक काढून याचा निषेध केला. पण नगरीतल्या युवा वर्गाला हे उत्सवांचं वातावरण हवे होते. हळूहळू पंचांगातले सारे सण सार्वजनिक करण्याची पद्धत सर्वमान्य होऊ लागली. यातून आश्रमही सुटले नाहीत. झाडून सगळ्या आश्रमांमधून उत्सवी वातावरण तयार केले जाऊ लागले. ज्येष्ठ ज्ञानतपस्वींनी याचा क्षीण निषेध करून पाहिला. पण त्यांचे सारे प्रयत्न निष्फ़ळ ठरले. यातून एक आश्रम लांब राहिला होता. पण काळाच्या ओघात तोही या उत्सवांकडे ओढला गेला. या आश्रमात एकदा समारंभपूर्वक दह्याची चोरी करण्यात आली. सदर प्रसंगी अनुयायांचा उत्साह शिगेला पोहोचला होता. तेव्हाच या क्षणाची चाहूल लागली. त्यानंतर मधल्या काळामध्ये विघ्नहर्ता दहा दिवसांसाठी नगरीत मुक्काम करून गेले. त्यानंतर मात्र सगळ्यापासून अलिप्त राहिलेला आश्रमही या धामधूमीत सापडला. ज्ञानार्जनाचे काम होणार्‍या आश्रमांमध्ये उत्सवी वातावरण झालं आणि या आटपाट नगरीमधल्या आणखी एका आश्रमाचा बळी गेला.

[स्टेजवर अंधार]

टीप: वरील नवकथा पूर्णत: काल्पनिक असून कुठल्याही वास्तवाशी संबंध नसू शकेल. प्रत्येकानं आपापल्या जबाबदारीवर हा संबंध लावावा. होणार्‍या नुकसानीस व्यवस्थापन, लेखक किंवा इतर कुणीही, कसल्याही प्रकारे जबाबदार राहणार नाही.

सूचना: या कथेतील एका वाक्याचा दुसर्‍याशी संबंध असेलच, असे नाही. असे का, म्हणून विचारू नये.

आणखी एक सूचना: [स्टेजवर अंधार] या वाक्याचा संबंध काय, याचे उत्तर मिळणार नाही. संजय लीला भन्साळी किंवा सुदर्शनवर काम करणार्‍याला किंवा मराविमंला विचारावे.

आ. ए. सू. : मूळ कथेपेक्षा सूचनाच जास्त झाल्याचे वाटत असले, तर ते सांगू नका. कुणीही ऐकणार नाही.

सर्व हक्क स्वाधीन: गौरव दिवेकर, उप-सचिव, अखिल भार्तीय बाल-तरूण सहकार मित्रमंडळ, मौजे-बुद्रूक

' आमचे येथे सगळे सण यथास्थित साजरे करून मिळतील'

Easy Escape in INDIA

Yogesh Parale:
The UPA government has now achieved stability and acceptance, completing a considerable period of governance. However, the old ghosts would not leave the government so easily. The huge money scandal regarding ' Spectrum Allocations' has pushed the government in a corner, defending its the decisions. The opposition, especially BJP has already demanded the resignation of Union Minister for Communications and Information Technology, Andi Muthu Raja. The scandal which approximately goes up to minimum sixty thousand crores has raised a question mark onthe transparency in the governance already.To put it in a simple way, Spectrum Allocation is basically permission granted by the government to Telecom operators for the enhancement of electro-magnetic waves. This electro-magnetic waves in a way, signifies the network capacity of any company which provides mobile services. The crux of the matter relates with the ill-timed allocations deliberately ignoring the current market price of the spectrum. The Union Minister for Communications and Information Technology Andi Muthu Raja cleared this permission for Spectrum Allocations with its base market price of year 2001 in year 2008! It is but natural that the actual market price of year 2008 now showing tremendous increase, this particular permission has not been granted professionally and with true motives behind it. The Union Minister obviously would have gained the 'Best Wishes' (!) for the chief operators regarding Telecom Industry.But, this whole malfunctioning of the system does not end so smoothly. The companies who got the spectrum licenses in such a cheap rate, they obviously used it as a golden opportunity to make money in the market. These companies sold their spectrum licenses to big players in the telecom industry getting huge profit, nearly seven hundred times greater than the price in which they bought the licenses. It is crystal clear that the government was reduced only to allocation on paper, with the privateCompanies getting actual profit in huge terms. For example, Unitech Wireless Company sold the majority stake to a company from Norway-Telenor up to 67.25 percent and made a tremendous profit.Assessing till now, the scam consists of minimum sixty thousand crore of value which is one of the biggest scandals that ever happened in India.
The political angle of this whole issue is naturally complex than the scandal itself. Andi Muthu Raja comes from Dravid Munnetra Kalaghama (DMK). It has been revealed now that Prime Minister Manmohan Singh was opposed to Raja's appointment as a Union Minister for Communication and Information Technology for the second time. Now coming under enormous pressure for resignation, Raja has accused the PM himself for being aware of this particular allocation. He is being backed by DMK chief M.K. Karunanidhi. So, forget about sacking D. Raja, even the resignation on his own doesn't seem to be that simple. Stretching out the imagination, the only possibility appears is that- D. Raja would be accepting it in public; but as a mistake which would help to keep him out of focus and the whole issue would vanish as if nothing ever happened.It is nothing but irony as far as the opposition is concerned, that an issue of such a potential simply going waste because of the internal conflicts and clashes in the opposition itself. With BJP having a nightmare, even the other opposition parties not seem to be addressing this issue with a justified force. It is a saddening fact that with such an issue which can question the accountability of the government itself, nobody is interested. Even the media has viewed this as if a usual routine without any intensity.Now, only the upcoming winter session of Loksabha can answer whether the issue would be lost in an unparliamentarily behavior or it would be handled responsibly.

कारगिल विजय दिवसाचं विस्मरण

गौरव दिवेकर:-
भारतामध्ये राष्ट्रप्रेम हे दोनच घटनांमध्ये उफ़ाळून येतं म्हणतात. एक भारत आणि पाकिस्तानची क्रिकेट मॅच असेल तर किंवा युद्धाच्या वेळी. (हल्ली प्रादेशिकवादाच्या मुद्द्यामध्येही 'राष्ट्रप्रेमाचे' दाखले दिले जातात, ते वेगळे) इतर वेळी मात्र कुठलं राष्ट्रं आणि कसलं काय. बाकीच्यांचं सोडून द्या. आपण माध्यमांमधले लोक 'समाजाला दिशा देणारे' वगैरे म्हणवून घेतो स्वत:ला आणि आपण तरी काय वेगळं करतो यापेक्षा? '२६ जुलै' हा दिवस आपण 'कारगिल विजय दिवस' म्हणून साजरा करतो. पाकिस्तानच्या घुसखोरीला चोख प्रत्युत्तर देऊन आपण आपला भूभाग परत मिळवला. आपल्या जवानांनी सर्वांत उंचावरची ही लढाई मोठ्या शौर्‍यानं लढली. या सगळ्या काळामध्ये देशभरामध्ये अगदी 'राष्ट्रप्रेम' भरभरून दिसत होतं. थोडे दिवस हे टिकलं आणि नंतर २६ जुलै या एका दिवसापुरतं आपण त्यांना सीमीत केलं. यंदा तर हा त्यांच्या हक्काचा एक दिवसही आपण दिला नाही. आज काही कार्यक्रम जरून झाले या दिनानिमित्त. याच्या बातम्याही उद्या छापून येतील, पण त्यांचं अस्तित्त्व हे तीन किंवा चार कॉलमापलिकडे नसेल. अमूक मंत्री हे म्हणाला आणि ते म्हणाला, हे उपस्थित होते, अध्यक्षस्थानी ते होते. यापलिकडे जाऊन काय उरणार महत्त्व या बातमीला? आपण 'कारगिल विजय दिवसा'सारखी महत्त्वाची गोष्ट विसरू कशी शकतो? कुठल्याही वृत्तपत्रानं काहीच कसं छापलं नाही याबद्दल? राजकारण्यांच्या बातम्या, खून, दरोडे, बलात्काराच्या बातम्यांनी आपणही दगडासारखं वागायला लागलो आहोत का? इथे आपण याचा अर्थ 'माध्यमं' असा अपेक्षित आहे. कारगिल विजय दिवस महत्त्वाचा वाटतच नसेल, तर अर्थ काय सगळ्याचा? कशाला आपण म्हणवून घेतो 'समाजाचे रखवालदार' वगैरे? आपली रक्षा करणार्‍यांविषयीच जर आपण इतकं कोरडे राहत असू, तर माध्यमांना आत्मपरिक्षण करण्यासाठी अजून एक कारण मिळालं आहे, असंच समजावं लागेल.

Yogesh Borate ---Hav a look, its interesting

Hiiiiiiiiieeeeeeeeeeeeee frnds, Yogesh Borate here.

'Manuskichi Manganga' wid http://yogsbranade2011.blogspot.com/ as the url for my blog. I have added that here in our blog. So hav a look for my views n opinions wid that blog also.

Enjoy Life.

Yogesh Borate.

Tya bihari babunchaa gondhal pahila.....

Yogesh Borate here.
Bihar mhanje gondhal he samikaran punha ekda samor aale te tyanchya lokpratinidhinchya dangyatun! Maharashtracya vidhanbhavanat mage aaplya manasechya netyanni jo gondhal ghatala, tya tulanet ha bihari babunch gondhal nakkich ujawa hota! Mhanje maharashtrachya babtit bihari pudhe aahet he tya paristhit tari nakkich janawale. Aaplya palikechya shalanmadhali por jara shistit gondhal ghalat asali tari shikshakannch aiktat. Pan te bihari babu n tyanchy behenji matra konalac aikat nawhaty. Tya sarw gondhalat tyanni fodalelya kundya mhanje janu tyanchya dhibipachad wruttac uttam pradarshanac watat hote. Pan ajunahi tya fodalelya kundyanbabat koni kahic kase bolale nahi? Tya wishayawar rajkarni ajun shant kashe?
Bar ha gondhal baghun eka loknetyala ashru n aawrata yenya yewadhe dukkha zale he wachun malahi thode dukkha nakkich zale. Mhatale tar tya babt misuddha samadukhhic hoto. Pan aata dukhawata palayacha tari kiti diwas?
Winod pure, pan janteche pratinidhic ase wagat astil tar jantene baher sawala gondhal ghatala tar tyalla shikshya karnyapekshya he sagle tyanna pathishi ghalnar nahit he kashawarun? Ya goshti sabhya n sushiksit janatela nakkic hassyaspad watnar. He sudharayala nako ka? Rajkarnyannna kon shikawanar? Gondhal kuthe ghalaycha, sangitalyawar shant basayach he shaletil por suddha tyanna shikawatil! Hai na?????

Panysathi rajkaran ki rajkarnasathi pani????

Yogesh Borate here.
Babhali Dharanachya muddyawarun sadhya suru aslela wad aata sampat aala aahe ase disate, pan wad nemaka panyasathi hota ki Chandrababunchi prasiddhi n tyanche rajkarnatil mahatwa punha ekda saglyancya lxat aanun denyasathi he ajunahi samjale nahi. Babhali dharanacya sathatil kahi bhag andrha pradeshala hawa aahe, pan tyac weli maharashtrala tyancyakadun kay milanar ha bhag ajunahi andharatac disato. Tyacweli ya wadat rajkarnyancha hastkshep nemaka kashasathi? Ya weli prashashanachi bhumika kay? Fakt atak karane , nantar sodun dene? Ya gostinni wishay sampel ka?
Bar atak kelyanantar police station madhe janysathi Chandrababunna n tyanchya karykartyanna mhane A.C. gadya hawya hotya! Jar aropinna asha special suwidha denar asu tar Kasabsuddha ek aropic hota, n as I think, kaydychya bhashet sagle aaropi ekach patalice astat. Mag deshi n paradeshi, chor n mantri asha wishesh gatanmadhe modanarya prattek aaropila tyachy status nusaar suwidha denar ka aapan?
Ya sagly gadbadit matra jya panysathi ha waad hot tyacha kuthec ullekh nahi! Mag ha prashna nemaka kashasathi upastit zala hota? Panyasathi ki rajakaran n prasiddhisathi???